ArtHouse time!

Offret

Andrei Tarkovsky

   For a long time I thought to watch something made by Andrei Tarkovsky, a famous russian filmmaker. And by now now I have watched a movie called Offret, which means "sacrifice" in Sweden. And it's strange that the first film by Tarkovskiy which I have seen was his last movie. It was made in 1985 and, to my mind, it invented something new in filmmaking. 

   The plot is not really complicated, but if you want to understand this film, you should be attentive. An old man has what to lose.He has what to love. He will never take that away from himself. But the world is in danger and an old man swears to... Hm. I make reviews without spoilers, right?

   The film is dramatic. It has some great moments though the film is too, too long. I understand that this makes the atmosphere, but some elements were not nesessary. It's too much -- that 2.5 hours were boring. I don't say that this film is not great, but it's just not so interesting as others. 

   When I was watching a film, it became clear to me that I watched something like this before. It was Melanholia by Lars von Trier. And I understood where Lars searched for inspiration in 2011 while shooting Melanholia. Films are similar in some things. Both films are too long. Both films have the same look (but fortunantly Offret doesn't have that Trier-style shaky camera, which is unnesessary), even film mood is the same in both films. Even problems are quite the same. I liked both of them, but Offret seems to be a deeper film. 

    Actually, Trier never hid that respect. He even dedicated his "Antichrist" to Tarkovsky. Actually, I'm not sure if Tarkovsky would be glad to this.

   Though the film has many disadvantages, I recommend to watch it. But you should watch it in a melancholic mood, because you won't be able to watch that film till the end if you will not be in a proper mood.

   Я даўно жадаў паглядзець што небудзь, зробленае Таркоўскім, славутым рускім рэжысёрам. І вось, нарэшце, я паглядзеў. Гэта дзіўна, але першым яго фільмам, які трапіўся мне на вочы, стаў Offret -- Ахвяраваньне, яго апошні фільм. Ён быў зьняты ў 1985 годзе і, як па мне, адкрыў у кінематографе нешта новае. 

   Сюжэт даволі просты, хаця каб яго разгледзець цалкам, трэба праявіць увагу. Стары мужчына мае, што страчваць. Ён мае што любіць. Ён ніколі не хацеў бы страціць гэта. Аднак сьвет стаіць на ганку трэцяй сусьветнай і ракеты ўжо ляцяць на людзей, і стары дае Богу клятву... 

   Фільм драматычны і ёсьць моманты, калі ён сапраўды трымае ў экрана. Але, трэба прызнаць, фільм зацягнуты, хоць я і разумею, што гэта стварае стылістыку і атмасьферу. Але тут, нажаль, шмат непатрэбных дробязяў. А шкада. Бо дзьве з паловай гадзіны для гэтага фільму -- занадта.

   Калі я паглядзеў некаторую частку фільма, у мяне ўзьнікла пачуцьце, што нешта падобнае я ўжо бачыў. І праўда, бачыў. Melanholia Ларса фон Трыера. І я зразумеў, адкуль Ларс, які зьняў Меланхолію ў 2011 годзе, браў натхненьне. Фільмы вельмі падобныя. Тая ж зацягнутасьць, той жа графічны стыль (але, слава богу, у Таркоўскага няма гэтай трыераўскай трасучкі), падобныя персанажы, эмоцыі. Ды і праблема і там, і там -- пагроза зьнішчэньня чалавецтва. Абодва гэтыя фільмы спадабаліся мне, але Offret мне падаецца трошкі больш глыбокім фільмам. 

   Дарэчы, фон Трыер ніколі не хаваў сваёй павагі да Таркоўскага. Ён нават прысьвяціў яму свой, як кажа ён, свой лепшы фільм -- Антыхрыст. Ня ведаю, ці ўзрадаваўся бы я, калі б мне прысьвяцілі Антыхрыста, аднак павага ёсьць павага. І вельмі добра, што шмат рэжысёраў праяўляюць яе.

   Вернемся да Ахвяраваньня. Усё ж такі, ня гледзячы на яго мінусы, я рэкамендую паглядзець яго, аднак глядзець у даволі меланхалічным і сонным стане. Бо калі вы ня зможаце сядзець на месцы, наўрад ці вы зможаце вытрымаць яго.